Sisli Sabah

 

Griye çalan bir sabah

Nemli, hüzün kokan bir hava

Göz alabildiğine uzun yollar

Ve sessizliği bozan

Ara sıra bir karga sesi

Herkes kendi içinde

Bir yere yetişir gibi

Ama hep geç kalmış gibi

Kaldırımlarda adımlar

Tükenmişlik izleri

Çöpleri karıştıran eller

Gözlerindeki yorgunluk

Bir zamanlar belki umutla doluydu

Şimdi sıradan,

Tepkisiz

Sigara dumanı

Bir kahve kokusu

Bir de iç çekişlerin yankısı

Sorular dolanır zihinlerde

Bu şehir hep böyle mi?

Yoksa biz mi böyleyiz?