İstanbul

İstanbul’un soğuk insanları arasında yaşamaya alışmak,  

Kabul etmek ya da benimsemek,  

Kaybolmak en ücra köşelerde, ölümü beklemek,  

Severek sevilmeyi ummak.

İstanbul’da geçen yıllar bir zaman kaybı,  

Taş yığını arasında bir tür işkence,  

Karmaşık yollarda yönünü belirlemeye çalışmak,  

Adım adım gelen ölümü beklemek.

Kaybolduğunu anladığın an kendini aramak,  

Yaşadığın halde yaşamadığını hissetmek,  

Denizinden nefret etmek,  

Sonra gidip kanalizasyonda yüzmek.

Karanlık bir gece gibi, aydınlığı beklemek,  

İstanbul olabilmek için karanlığı gözlemek,  

Beklediğini bildiğin halde beklemeyi ummak,  

Severken sevilmeyi ummak.

Aslında tüm mesele sevebilmek,  

Eğer sen seversen, her şeyin güzel olacağını hissetmek,  

Hislerine güvenmek ve yanılmamayı ummak,  

Umudunu yitirdiğini anladığın an kendini kaybetmek,  

Sevilmediğini anladığın an, Azrail ile tanışmak...