Bak şimdi, bak bana,
Kentler arası yolculuklardayım ben.
Kaç durak geçtim kendimden,
Erimiş buzu dünyanın,
Hepsi elimde, avucumda.
Kilitlendi tüm sandıklar,
Herkesten gizlendi tüm sanıklar.
Kalabalık bir şehirde silahlar patladı,
En kuytu köşelerde,
Biri insan öldürdü,
Bir insan öldü.
İçimde yankı, dışarıda çığlık,
Her adımda, her sokakta bir kayıp.
Dünyanın buzları erirken,
Hikayeler, hayatlar birbirine karışıyor.
Bir insan öldü,
Ve bir başka insan daha kayboldu,
Ama kimse dönüp bakmadı,
Kimse durup düşünmedi,
Bu şehirde, bu dünyada,
Ölümler birer alışkanlık oldu.
Kaç durak geçtim kendimden.. Biri insan öldürdü. Bir insan öldü.
YanıtlaSilNe denir ki. Zaman her şeye tanıkken nasıl durmuyorsa,insanlar da göz yumuyor.
Göz yumulması hatta göz yummamız. Elden çok şey geliyor da korkak oluşumuz bizi engelliyor. Teşekkür ederim yorum için..
SilVe İnsanlık da öldürüldü :( Benim de aklıma bu geldi :)
YanıtlaSilİnsanlık çok zaman önce öldü aslında.. Biz var olanı göremiyoruz bazen. Teşekkür ediyorum yorum için.
YanıtlaSilKaç durak geçtim kendimden. Vurucu olmuş.
YanıtlaSilTeşekkür ederim. :)
SilHem yalın hem çok iyi...
YanıtlaSilTeşekkür ederim. :)
Sil