Ana içeriğe atla

Kararmış Gece


Bak şimdi, bak bana,  
Kentler arası yolculuklardayım ben.  
Kaç durak geçtim kendimden,  
Erimiş buzu dünyanın,  
Hepsi elimde, avucumda.  

Kilitlendi tüm sandıklar,  
Herkesten gizlendi tüm sanıklar.  
Kalabalık bir şehirde silahlar patladı,  
En kuytu köşelerde,  
Biri insan öldürdü,  
Bir insan öldü.  

İçimde yankı, dışarıda çığlık,  
Her adımda, her sokakta bir kayıp.  
Dünyanın buzları erirken,  
Hikayeler, hayatlar birbirine karışıyor.  

Bir insan öldü,  
Ve bir başka insan daha kayboldu,  
Ama kimse dönüp bakmadı,  
Kimse durup düşünmedi,  
Bu şehirde, bu dünyada,  
Ölümler birer alışkanlık oldu.  

Yorumlar

  1. Kaç durak geçtim kendimden.. Biri insan öldürdü. Bir insan öldü.

    Ne denir ki. Zaman her şeye tanıkken nasıl durmuyorsa,insanlar da göz yumuyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Göz yumulması hatta göz yummamız. Elden çok şey geliyor da korkak oluşumuz bizi engelliyor. Teşekkür ederim yorum için..

      Sil
  2. Ve İnsanlık da öldürüldü :( Benim de aklıma bu geldi :)

    YanıtlaSil
  3. İnsanlık çok zaman önce öldü aslında.. Biz var olanı göremiyoruz bazen. Teşekkür ediyorum yorum için.

    YanıtlaSil
  4. Kaç durak geçtim kendimden. Vurucu olmuş.

    YanıtlaSil
  5. Hem yalın hem çok iyi...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder