Vahşi Yaşam Belgeseli

 

Dünya, sakin bir şekilde hayatını sürdürüyor. Her zamanki gibi göğe doğru uzanan ağaçların arasından gelen kuş sesleri, bu sakinliği tamamlıyor. Az ileride, karnını doyurmak için aslan avını kovalıyor. Bir taraftan ciğerlerine temiz hava doluyor. Her şey bir sistemin içinde, mükemmel bir şekilde ilerliyor.  

Her şeyin bir düzeni var. Yok olan bir şey, haftalar ya da aylar sonra eski haline geri dönüyor. Sosyallik zirveye ulaşmış. Tüm canlılar birbirleriyle uyum içinde yaşamını sürdürüyor. (Tabii, bazı istisnalar dışında.) Bu döngü devam ediyor, ve devam ediyor. Burada yazmadığım daha pek çok güzel ve iyi şey var.  

Ama bir yerde, bir şeyler yanlış gitmeye başlıyor.  

Milattan önce, bir zamanlar şeytan ilk adımını atıyor. Adem yasak meyveyi ısırıyor ve böylece insan, dünyada yaşamını sürdürüyor. Zenginlik ve liderlik için hayvanlar öldürülüyor, yeşillik alanlar yakılıyor, insanlar birbirini katlediyor. Peki, neden? Hiçbir şekilde bir cevap bulamazsınız.  

Savaşlar patlak veriyor, ama neden? Dün gördüğüm insanları neden bugün göremiyorum? Bir caddeye adım attığınızda, dışarıya çıkıp insanları incelediğinizde, kimse kimseyi görecek kadar farkında değil. Herkes kör ve akılsız değil mi?

Teknoloji, bir hapishane gibi sarmış sokakları.  

Düşünsenize; telefonla uğraşan bir genç, bir arabaya çarpıyor. Ya da dışarıya mecbur olduğu için çıkan insanlar. Bilgisayar başında sabaha kadar oyun oynayan birisi, sabah yatıyor, akşam kalkıyor ve aynı döngü devam ediyor. Amaç nedir? Dünyayı mı kurtaracaksınız? Ozon tabakasındaki deliği mi kapatacaksınız?  

Bu dünyada kaç kişiyiz?  

Ama bir o kadar kişi yalnızlıktan dert yanıyor. Çünkü birbirimizi görmüyoruz, birbirimizi umursamıyoruz.