Toprak Kokusu

Yağmur sonrası bir koku yayılır etrafa,  

"Toprak kokusu".  

Tazeler insanı, hem ruhunu hem bedenini.  

Bugün yağmur yağdı mesela,  

Ama ben o kokuyu alamadım.  

Sıkışmış bedenim beton yığınlarına,  

Sadece biriken toz, egzoz ve sanayi kokusu.  

Anlayamadığım ise "Çimlere basmayın" levhası,  

Niye? Neden?  

Bizim köyde her yer ot, çiçek, böcek.  

Bizim köydekiler her gün basıyor çimlere,  

Burada neden basmayalım?  

Hayır, basınca bir şey de olmuyor.  

Bir de yaşama çabası var,  

Üç kuruşun derdine düşen insanlar,  

Eve ekmek almak için kilometrelerce yürüyenler,  

Sokaklarda mendil satan çocuklar,  

50 yaşlarında emekliliği bekleyen abiler.  

(Bizim halimiz daha acı, 60-70 yaşında.)  

"Çalıştın, çabaladın," diyorlar,  

"Yeter artık, bu saatten sonra parayı ne yapacaksın?  

Öl, seninle işimiz kalmadı."  

Bir de bunların yanında,  

Senin bir ayda kazandığın parayı  

Sakız parası yapanlar var.  

Yapsınlar canım, bir şey dediğimiz yok,  

Yapacaklar tabi, o kadar aldıkları parayı  

Nasıl değerlendirsinler?  

Yine beton yığınları arasından yazıyorum bu yazıyı,  

Bencil insanlardan bıkmış, kokudan midesi bulanmış,  

Ve titrek ellerle.  

Hep gözüm ilişir mesela 3 yaşındaki çocuğun elindeki telefona.

O telefonun onda ne işi var?  

Neyse, kurcalamaya gerek yok.  

Zaman teknoloji zamanı, 

Ve teknolojiye ayak uydurma senaryoları.  

Alışkanlık mı, alışılmışlık mı?  

Halimize şükredelim ama,  

Sonuçta o çocuk hayatta,  

Ve elindeki telefonla oynayabiliyor.  

Ya diğerleri? 

 

Hayat mücadelesi veren çocuklar yok mu?  

Namludan çıkan kurşundan kaçan çocuklar?  

Yanıbaşlarında bomba patlayan çocuklar?  

Orada ise teknoloji böyle ilerliyor,  

Silah teknolojisi.  

Bayağı gelişmiş, hem de.  

Silahı eline al, tetiğe bas,  

Bir düğme ve insan hayatı yok oluyor.  

Ya burada olsaydı?  

Bir düşün, düşünebiliyor musun?  

Hiç tahmin etmiyorum, düşünebileceğini.  

Çünkü var,  

Burnumuzun dibinde, her yerde bombalar patlıyor,  

Darbeler oluyor, insanlar ölüyor,  

20 yaşındaki gençler bitip tükeniyor,  

Anaların yürekleri parçalanıyor.  

Peki sen niye hissetmiyorsun?  

Niye duymuyorsun?  

Her gün telefonuma bildirim geliyor,  

Her gün şehit haberi...  

Demiştim ya, hayat şartları diye,  

İşte bu hayat şartları bizi kör, sağır ve dilsiz yapıyor.