Ana içeriğe atla

Boşluk, Sadece Boşluk



Artık kafam hiçbir şeyi almıyor. Ya ben çok aptalım, ya da insanlar çok bencil. Ülkemde sürekli ufak tefek şeylerden kavga çıkıyor, insanlar birbiriyle tartışıyor ve bu yüzden benle konuşmayanların sayısı, kafamdaki saç teli sayısını geçmiş durumda. Ama umursamıyorum, artık hiçbir şeyi umursayamıyorum. Öyle durumlarla karşı karşıya kalıyorum ki, arkamı dönüp yavaş adımlarla ilerlerken, umurumda olmadığını düşünüyorum. Takmıyorum insanları, düşünmüyorum. Çünkü kafam almıyor.

Niye insanlar birbirlerini üzer ki? diye soruyorum ama bir cevap bulamıyorum. Ya da belki sadece öylesine soruyorum. Dedim ya, umursamıyorum. Hiçbir şeyin derdini taşımıyorum. Boşvermişlik mi? Bilmiyorum ama insanları takmıyorum.

Çünkü artık yaşamayı öğrendim, etrafımda tek bir insan olmadan. Kimseyle uzun uzun konuşmak da istemiyorum. Günümün çoğunu ya müzik dinleyerek ya da müzik yaparak geçiriyorum. Kafamda sözler yazıyorum bazen, sonra kafamda bir melodi oluşturup onları söylüyorum içimden. Sonra unutuyorum her şeyi ve başka bir şey yapıyorum. Gitarımı alıyorum, çalmaya çalışıyorum. Saçma sapan, anlamsız sesler çıkartıyorum ama kendimle çok güzel geçiniyorum. İletişim sorunu da çekmiyorum çünkü ben anlatıyorum, ben dinliyorum. Bugün birisi bana, "Siz güzel yazıyorsunuz. İletişimde de o kadar kötü olduğunuzu düşünmüyorum doğrusu," dedi. Çünkü yazdıklarımı hep kendime yazıyorum, kendime anlatıyorum. Kendimle konuşurken hiçbir sorunum yok. Ama gel gelelim, diğer insanlarla konuşurken bazen çıldırma noktasına geliyorum. Ama lütfen yanlış anlamayın, etrafımda beni anlayabilen bazı insanlar da var. Onlara hayranlıkla bakıyorum çünkü kimsenin yapamadığı bir şeyi yapıyorlar. Beni anlayabiliyorlar. Tek bir kelime etmeden, gözlerimin içine bakarak ne istediğimi anlayan insanlar var etrafımda, ama mesafeler uzak. Bu yüzden de kendimi çok yalnız hissediyorum.

Yani anlayacağınız, hayatımı bir akarsuya bıraktım. Su nereye giderse, ben de o tarafa gidiyorum. Hiçbir şey için çabalamıyorum. Ben çabaladıkça, bazı insanlar bana farklı gözlerle bakıyor. Bazen dışlandığımı hissediyorum. O zaman her şeyden elimi ayağımı çekiyorum. Bir yazı okumuştum, çok beğenmiştim. Tam anlamıyla beni anlatan bir yazıydı. Onu da sizlerle paylaşarak yazımı sonlandırıyorum. İyi günlerde kalın, saygılarla efendim.





Yorumlar

  1. Herkes gibi değilsin.Farkındasın her şeyin.O zaman sık sık kabuğuna çekilmek en güzeli.Ben bu yaşıma geldim hala insanlık nereye gidiyor.Düzeltmek mümkün müdür diye düşünüyorum.Ama yok olmaz bence de.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Üzülüyorum abla bazen. Çıldırıyorum. Nasıl anlatıyım öyle şeyler görüyorum ya da yaşıyorum ki sinirden mi başka bir şeyden mi kalbim yerinden fırlayacakmış gibi oluyor. Ne yapacağımı şaşırmadan susmayı tercih ediyorum. Sadece kalp kırmamak için. Yine başkalarını düşünerek.

      Sil
    2. Farkındayım Uğur oğlum :(( Emre, Yağmur ben aynı duygular içindeyiz.Destekleşiriz oğlum.Allah yüreklerimize ferahlık verir dilerim.Emre'nin dediği gibi yaz oğlum.Yaz ve rahatlıyacağına inan.

      Sil
    3. Bu akşam rahat bir uyku çekeceğime inanıyorum artık. Teşekkür ederim her şey için.

      Sil
  2. Kendinizi bu denli bir köşeye çekmenize sebep olanlara belki de zaman zaman teşekkür ettiniz. Belki hala ediyorsunuz. Bana yabancı değil yazdıklarınız bu yüzden bu yorumu yaparken ne kadar içlendigimi tahmin edersiniz. Evet sanki benim bir günümü anlatmışsınız. Adeta sonsuz bir azap içinde gibi görünüyoruz ama aslında o kadar benliğimize döndük ki bu bizi çok rahatlatıyor. Bu satırlar yazılmak için kurgulanmayan satırlar. Bizim gibi insanlar yazmak için plan yapmaz. Yazması gerekir artık ve yazar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne kadar da benliğimize çekinsek hala devam ediyoruz bazı şeyleri yaşamaya. İlginç ilginç olaylar işte geliyorlar bizi buluyorlar. Öyle değil mi ama? Bir gün oluyor mutlusun. Hayata bir başka bakıyorsun sabah uyandığında. İnanıyorsun ki günü çok özel ve güzel geçecek. Bir bakmışsın biri geliyor bir şeyler oluyor tamamen psikoloji de bir çöküş ve hoppa. Gün boşa gitti geçmiş olsun efendim.

      Sil
    2. Kesinlikle zaten bu zamansız cöküşler öyle yoruyor ki bizi dermanimiz kalmıyor yeni bir gune umutlu uyanmaya.

      Sil
    3. Umutlarımız hiç tükenmesin o zaman.

      Sil
  3. Uğur ben kendimi bildim bileli anlamıyorum. Üstelik sen, ben, Ece abla biz yalnızca 3 kişi falan da değiliz, baya bi var bizim gibi. Varız yani.. ben bu tip durumlarda iç sesimin olmasına şükrederim. Düşünsene ya o da olmasaydı. Yalnızlık koca bir sessizlik olsaydı? Hem baksana biz neciyiz burda?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah o iç sesler. :) Kendimi deli ve şizofreni tanısı koyduğum dönemler. Oysaki anladığım yalnızlığın pençesinde sadece bir sese ihtiyaç duyduğumda kendi iç sesim. Şimdi diyorum ki; Blog fikri aklımdan geçmiş iyi ki. Yoksa sizleri tanıyamazdım. Benim gibi insanları (Kendimi dünya da tek görüyordum.)

      Sil
  4. Uğur merhaba;arkadaşım yazdıklarını okurken kendi hissettiklerimi ve yaşadıklarımı gördüm. Malesef; insanlar menfaati bitene kadar yanındalar... Bende, senin anlattığın gibi kendimi bu tarz insanlardan ve ortamlardan çekerek yoluma devam ediyorum.Sahte kalabalığın olacağına; gerçek yaLnızlığın olsun. İnsanları kırmamak adına her sustuğumuzda, onlar kendilerini haklı görüyor.Kendinden daha önemli hiç birşey yok bu dünyada.Sen sana lazımsın unutma arkadaşım.Yanzlız değiliz, blog sayesinde her zaman yanımızda olacak dostlara sahip olduk.Saygılarımla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba; aslına bakarsanız üzüleyim mi sevineyim mi bilemedim. :) Benim gibi aynı olayları yaşayan insan sayısı gördüğüm kadarı ile bayağı da bir fazla. Kuş bakısı bakıldığı zaman evet yalnız değiliz. Bu güzel ortamda dostluklar arkadaşlıklar kurduk. Abi abla ilişkileri kuruldu. Gerçekten çok önemli ve çok özel bir şey. Bir sorunun oluyor ve başkasıyla paylaşıyorsun. O sana teselli vermiyor, sana yanlış ya da doğru olduğunu söylemiyor ve en önemlisi sözünü yarıda kesip kendisi konuşmaya başlamıyor. Sadece dinliyor. Son noktayı koymanı bekliyor. Teşhis yok hiç bir şey yok. Yanındayım diyor sadece. Aynı düşünceler ile sadece yanındayım. O yüzden burada ki herkese ama herkese çok teşekkür ederim.

      Sil
  5. Bunlar hepimizin yaşadığı duygular. Yalnız değilsin yani. Iyi ki blog dunyasina adım atmışsın. Artık demirle burada. Çıkma bir daha sefere. Olabildigince yaz. Bizde yorumlarla yanında olalim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah çapanın zinciri sağlam çıkarda kopmaz. :) Olmadı tutarsınız kolumdan he?

      Sil
  6. Ahhh ben de anlamıyorum insanları artık , ama umursamıyorum bana uzak mısıra sultan olsunlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Demi ama hayat onlarsız daha güzel sanki :). Kendi kendimize geçinip gidiyoruz işte.

      Sil

Yorum Gönder