Biri Bizi Yönetiyor mu?

Bize hiç sorulmadı, "Senin adın ne olsun?" diye. Dünyaya gözlerimizi açtığımızda ismimiz hazırdı zaten. Kim bilir, belki de uzun uzun düşünmüşlerdir, değil mi? Ama belki de bir anda, "Bu olsun," denilip, isminiz o şekilde verilmiştir. Giydiğimiz kıyafetleri bile onlar seçmedi mi? Nasıl büyüyeceğimiz, hangi yolda ilerleyeceğimiz onların elindeydi sanki. Biz doğar doğmaz, ipleri ellerine aldılar. Çişimizi bile ne zaman yapacağımıza onlar karar verdi.  

Neyse, büyüdük, okula gittik. Ama biliyor musunuz? Bana hiç, "Hangi dersleri görmek istersin?" diye sormadılar. "Neler anlatayım sana, ne öğrenmek istersin?" diye de. Hepsinden azar azar, ortaya karışık bir şekilde. Beyinlerimiz bir tür çorba gibi oldu. Neyse ki zamanla, büyüdükçe kademeler atlamaya başladık. Yaşımız ilerledikçe, artık onlara göre düşünen bir varlık haline gelmeye başladık. Herhalde, çünkü bazı şeylerde bizi sorumlu tutmaya başladılar. Sorumluluk, iyi bir şeydi. Güven aşılıyordu. Ama sonra fark ettik ki, ne yapmamız gerektiği hala başkaları tarafından belirleniyordu.

Seçtiğimiz bölüm ya da okulumuz, onlar için çok daha önemliydi. On yıl sonrasındaki mesleğimiz bile, kafalarında hazır bir plandı. "Sen hep yüksek mevkilerde birisi olacaksın," dediler. Vardır ya, şu soru: "Bu ders niye beş değil de dört?" Sanane. Ne yapacağımız, hangi mesleği seçeceğimiz hep hazırdı. Hadi, sınavı geç, en yüksek puanı al. Hadi, al bakalım.  

Neyse, okul bitti, işe başladık. Sabah kaçta kalkıp, kaçta uyuman gerektiğini hala başkası söylüyor, değil mi?  

Öyle ki, insan yaşamı boyunca yönlendiriliyor. Ya da öyle mi zannediyor? Gerçekten biz kukla mıyız?  

İnsan isterse, o ipleri başkasının elinden alıp kendi eline geçirebilir mi? Düşünme yeteneğimiz, bize olağanüstü bir güç sağlıyor. O kadar güçlü bir varlığız ki, her insan bir yöneticidir. En azından kendi kendini yönetir. Başkasının yönetimine ihtiyacı yoktur. O zaman biz neden başkalarının arkasından gidelim? Neden kendi düşüncelerimizi ve isteklerimizi takip etmeyelim?