Dilenci

Sokakta dilsiz bir dilenci,

Hayat kadar masum,

Ve insan kadar kirli üstü başı.

Konuşulanların anlamsız olduğu bir dönemde,

Yalanlar kadar çığlık çığlığa,

Doğrular kadar sus pus...

Elleri soğuktan çatlamış,

Gözleri geçmişin yüküyle kararmış.

Kim bilir hangi rüyalara gömüldü,

Hangi düşlerden uyandı bu sessizlikte?

Bir avuç sıcaklık,

Bir damla huzur arayan bakışları,

Herkesin kaçındığı bir aynayı tutuyor önümüze:

Hayatın masumiyeti ve insanın kirliliği...

Ve biz,

Bu sessiz çığlığı duymazdan gelirken,

Kendi yalanlarımızda kayboluyoruz.