Göz gözü görmüyor içimde,
Pus, sis, karanlık...
Bir damla güneşe,
Minik bir sevgiye hasret...
Pervanenin ateşe aşkı gibiydin.
Yanıp yok olacağımı bile bile vardım yanına.
Sandım ki sen de benimle birlikte yanar, birlikte kül olursun.
Çok geçti tek başıma olduğumu anladığımda,
Ve artık sadece pus, sis ve karanlık...
Ben zaten ateştim.
Yanacağını bile bile çektim seni kendime.
İnsan en çok sevdiğine zarar verirmiş derlerdi, inanmazdım.
Senle birlikte yanarım, birlikte kül olurum sandım.
Bilemedim mayamda sadece yakmak olduğunu,
Bilemedim seni kendi ellerimle karanlığa boğduğumu...
Yine güzel şiirlerini döktürüyorsun Uğur Kardeşim :)
YanıtlaSilCok tesekkur ederim ama eser cok sevdigim birinin eseri.. :) daha once de tukenisi yazmisti.
SilGüzelmiş yahu.Tam benim sevdiğim cinsten.Sen yazdın sandım, neler yazacaksın daha sen Uğur, yazdıkça yazasın gelecek, bana inan.Güzel bir hafta dilerim sana oğlum.Ablan :)
YanıtlaSilbunu yazmadan ve yazdıktan sonraki yaşadıklarımız anlatılmaz yaşanır cinsten. düşünün karşılıklı konuşur gibi şiir yazmak. :)
Sil