Yıl Başını Getiren Hep Yıl Sonu

Herkese merhabalar, şu an da 2016 yılının son dakikalarını yaşıyoruz. Şunu temin edebilirim ki benim için sadece bir sayı değişecek. Yani 365 gündür aynı olan sayılardan bir tanesi değişecek. Ama bu değişim hiç bir şeyi engellemeyecek ve ölümler olmaya devam edecek hatta dünya aynı hızıyla dönüp güçlüler yine güçsüzleri ezecek. Kendimize bir gün edinmişiz eğlenmek için bu da bizim hakkımız doğrudur. Eğlenmekte kişiden kişiye değişir en doğrusu da budur. Ama bugünün anlamı benim için daha farklı olacak bundan sonra. Çünkü ben bugün belki geçmişte hayal bile edemeyeceğim bir şey yaptım. Kendi çalıştığım parayla, kendi emeğim ve alın terimle kendime çok da güzel bir gitar aldım :).

Benim için efsanevi bir duygu olan bu resimde ki şey benim oldu. Öğrenmeye kuzenimin klasik gitarı ile başladım ve şimdi bununla devam edeceğim o uçsuz bucaksız yolculuğa. Belki size saçma belki de abartı gelebilir ama  birisi yanımda bir gitar çaldığı zaman tüylerimin dikeldiğini, kalbimin tak tak attığını söylemeden edemeyeceğim. Başladığı zaman susar odaklanır sonra havalarda süzülürüm. Bir nevi hipnotize olurum.

Sabahın 6'sına saatimi kurup gece 1 gibi yattıktan sonra ve iş yorgunluğu da eklenince haliyle saat beni uyandırmaya çalışırken bıkmış ve kendini kapatmış. Gözlerimi açtığımda saatin 8 olduğunu gördüm ve hemen kalktım olduğum yerde bir çırpıda üstümü değiştirip arkadaşın evine doğru yola koyuldum. Bir güzel kahvaltı yapıp keyif çayımızı içtikten sonra çıktık ikimiz onun evinden. Galata Kulesinin oradaki gitar dükkanlarının önünden geçerken ben vitrinlere bakmaktan kendimi alamıyordum. Yol da yokuş olduğu için nefes nefese kalmıştık zaten ki en tepeye ulaştık. Gözlerim bir kitapçı tabelasına takıldı. Aylarca arayıpta hiç bir yerde bulamadığım bir kitap vardı. Arkadaşa dönüp bir bakalım dedim ne kadar olmayacağını bile bile şansımı denemek istedim. Onunda pek umudu yoktu ki zaten o kitapların aynısı onda vardı ama ben kendi kitabımı alıp diğer kitapların arasına yani aileye katmak istiyordum bu iki kitabı. Girdim en sonunda kitapçıya ve selam verdikten sonra hemen "Cenk Taner var mıydı acaba sizde?" diye bir soru yönelttim kendisine. Adam ismi doğrulayıp klavyede tuşlara basarken içimden dualar okuyordum. Adam kafasını kaldırdı ben "yok" diyecek diye beklerken "hangi kitabı?" dedi. "İki tane kitabı var zaten" dedim ve adam oturduğu sandalyesinden kalkıp bir rafa yöneldi. Eğildi kitaplara baktı ve elinde iki kitap ile geri geldi. Benim için mutlu son :).

Ama sakın benden kitap yorumlamamı istemeyin ben onu yapamam. Şimdi kitaplarım elimde hiç boş zaman falan dinlemeyeceğim yarın ikisini büyük bi ihtimal okuyacağım ve sonra bir daha. Beni çeken ne bilmiyorum belki yazarın kendisidir ama seveceğimden ve bir çırpıda okuyacağımdan eminim. Sonrasında zaten elimde kitaplarla dükkan dükkan gezerek gitar aradık ve aradığımızı bulduk.

Bu yılda çıkardığım derse bakarsak hiç bir şeyden vazgeçmemiz gerekir. Bazı şeyler için; çabalamak, didinmek ve en önemlisi istemek gerekir. Çok kez ben bu gitarı çalamıyorum, beceremiyorum gibi kendimi hep geri planda bıraksam da hayat öyle olmuyor. Eğer ben bıraksaydım şimdi ilerlemiş olamayacaktım gitarda. Aynı şekilde kitaplar için ve bir çok şey için. Hayatı akışına bırakmak gerekir ama hafif manevralar ile dümene de dokunmak gerekir diyorum. Yoksa hayat bizi akıntıya sürükleyecek ve bir girdapla buluşup en derine gireceğiz. Boğuluruz len biz orada sakın dümeni bırakmayın :).

Herkes 00:00 olmasını beklerken saatin ben burada oturmuş yazı yazıyorum sizlere. Ne kadar da ilginç bir şey yapıyorum ki kafamda ki düşünce 2016 bitmeden son bir yazı daha yazmak. Son 6 dakikamız kaldı arkadaşlar, abiler, ablalar, kardeşler. Son sözümü bana ve yazılarıma değer verip yorum yapanlara teşekkür etmek için söyleyeceğim ama yazılarımı okuyup da yorum yapmayanları da unutmuyorum. Eğer yazılarım ya da şiirlerim sizlerin o değerli kalplerine ulaşabiliyorsa benim için ne mutlu. Herkese hayırlı bir yeni yıl diliyorum ve hoşça-kalın diyorum. Teşekkürler-Saygılar-Sevgiler

10.
9.
8.
.
.
.