Toprak Kokusu

Yağmur sonrası bir koku yayılır etrafa "Toprak kokusu". Tazeler insanı hem ruhunu hem bedenini. Bugün yağmur yağdı mesela. Ben o kokuyu alamadım. Sıkışmış bedenim beton yığınlarına. Sadece biriken toz kokusu, egzoz kokusu ve sanayi kokusu. Anlayamadığım ise "Çimlere Basmayın" levhası.
Niye? Neden? Bizim köyde her yer ot, çiçek, böcek. Bizim köydekiler her gün basıyor çimlere. Neden burada basma? Hayır basınca bir şeyde olmuyor. Birde tabi yaşama çabası. Üç kuruşun derdine düşen insanlar. Eve ekmek almak için kilometrelerce yürüyen insanlar. Sokaklarda mendil satan çocuklar. 50 yaşlarında emekliliği bekleyen abiler. (Bizim halimiz daha acı 60-70 yaş.) Yani diyorlar ki. "Kardeşim sen çalıştın çabaladın. Yeter artık bu saatten sonra sen parayı ne yapacaksın artık öl senle işimiz kalmadı." Bir de bunların yanında senin bir ay boyunca kazandığın parayı sakız parası yapanlar var. Yapsınlar canım bir şey dediğimiz yok. Yapacaklar tabi o kadar aldıkları parayı nasıl değerlendirsinler adamlar. Rahmetli Yavuz Çetin Abi şöyle özetlemiş;

"Yine yaklaşıyor aybaşı günlerim
Yokladım ceplerim
Ben yine beş kuruşun derdine düştüm
Kiminin cebi şişkin"

Yine beton yığınları arasından yazıyorum bu yazıyı. Bencil insanlardan bıkmış, kokudan midesi bulanmış ve titrek ellerle. Hep gözüm ilişir mesela 3 yaşındaki çocuğun elindeki telefona. O telefonun onda ne işi var? Neyse kurcalamaya gerek yok. Malum zaman teknoloji ve teknolojiye ayak uydurma senaryoları. Alışkanlık ya da alışılmışlık işte. Halimize şükredelim ama. Sonuçta o çocuk hayatta ve elindeki telefonla oynayabiliyor. Ya diğerleri? Hayat mücadelesi veren çocuklar yok mu? Namludan çıkan kurşundan kaçan çocuklar? Yanıbaşlarında bomba patlayan çocuklar. Orada ise teknoloji böyle ilerliyor. Silah teknolojisi. Bayağı gelişmiş hemde. Silahı eline al, tetiğe bas. O kadar tek düğme ve insan hayatı yok etme görevi tamamlandı. Ya burada olsaydı bir düşün. Düşünebiliyor musun? Hiç tahmin etmiyorum düşünebileceğini. Çünkü var. Burnumuzun dibinde her yerde bombalar patlıyor. Darbeler oluyor. İnsanlar ölüyor. 20 yaşında ki gençler bitip tükeniyor. Anaların yürekleri parçalanıyor. Peki sen niye hissetmiyorsun, duymuyorsun? Her gün bildirim gelmesinden bıktım telefonuma. Her gün şehit haberi gelmesinden.

Demiştim ya hayat şartları diye. İşte bu hayat şartları bizi kör, sağır ve dilsiz yapıyor. Zafer bayramımız kutlu olsun. Saygılar sevgiler efendim.