Dünya sakin bir hayatını sürdürüyor her zamanki gibi. Göğe uzanan ağaçların arasından gelen kuş sesleri tamamlıyor sakinliği. Az ileride karnını doyurmak için aslan avını kovalıyor. Bir taraftan ciğerlerine temiz hava giriyor. Sistem çok güzel bir şekilde oturmuş.
Her şey bir sistematik bir şekilde ilerliyor. Yok olan bir şey tekrar eski halini geri alıyor haftalar sonra ya da aylar sonra. Sosyallik ise had safha da. Bütün canlılar birbirleri ile uyum içinde yaşamını sürdürüyor. (Bazı istisnalar dışında). Bu olaylar devam, devam ve devam ediyor. Buraya yazmadığım bir sürü güzel ve iyi şeyler.
Milattan Önce bilmem kaç yılında şeytan ilk icraatını yapıyor ve Adem yasak meyveyi ısırıyor. Böylece insan dünyada yaşamını sürdürüyor. Zenginlik ve liderlik için hayvanlar öldürülüyor, yeşillik alanlar yakılıyor ve kendi ırkından olan canlıları yani insanlar katlediliyor. Neden? Hiç bir şekilde cevap bulamazsınız. Savaşlar çıkartılıyor ama neden? Dün gördüğüm insanları neden bugün göremiyorum? Herhangi bir caddede yürü. Çık dışarı insanları incele. Kimse kimseyi görmeyecek kadar kör ve akılsız değil mi? Teknoloji hapishanesi sokaklar. Düşünsenize telefonla uğraşan gence araba çarpıyor. Ya da dışarıya mecbur olduğu için çıkan insanlar. Bilgisayar da sabaha kadar oyun oynar sabah yatar akşam kalkar ve aynı şekilde devam eder. Amaç nedir? Dünyayı mı kurtaracaksın yani şimdi. Ozon tabakasında ki deliği mi kapayacaksın?
Şimdi ben ne desem boş..Karılmış harcımız yalnızlıktan
"Cenk Taner(Kesmeşeker)"
Öteye geçemedim yasaklanmıştı şehirDüğün dernek davetliler toplanmış Hediyeler
Savaş çıkmasın derler meydanda aynı yüzler.Başına gelmedikçe suskun mahsun memetler
Bir yanda uçan dünya bir yanda ortaçağdaSen nerden bakıyorsun takılmış gidiyorsun
Medyada ninniler var vatandaş böyle isterSihirler kerametler yuvarlanıp giderler"Bulutsuzluk Özlemi"
Bu dünya da kaç kişiyiz? Ama bir o kadar kişi yalnızlıktan dert yanıyor. Çünkü görmüyoruz arkadaşım birbirimizi, umursamıyoruz.
Yolları tıkanmış bir neslin gençleriyiz.
Korkuyorlar engelleri aşacağımızdan.
Yediremiyorlar kendilerine.
Hey! Sen.
Dön bir etrafına bak.
Neler olup bitiyor bir gör
Hayır!
Sakın kapatma o gözlerini gerçeklerle yüzleş.
İnsanlar ölüyor
Evet evet insanlar öldürülüyor gözlerinin yaşına bakmadan.
Bebekler katlediliyor büyümesine izin verilmeden.
Korkuyorlar çünkü o küçücük ellerden.
Seni zaten kilitlemişler teknoloji hapishanesinde.
Kulakların duymaz gözlerin görmez.
Unutma insan birdir.
Ayırma sakın yanından arkadaşını.
Nefret ile bakma bir başkasına.
Senden olmadığını zannettiğin insanlara.
Ya dur de bu olanlara
Ya da geç onlardan tarafa.
Al eline bir silah.
Hadi durmasana, öldürsene.
Gözlerinin içine baka baka.
O masumluğu göre göre.
Uzun soluklu, her şeyin farkındalığıyla yazılmış nesir ve şiir.Çok güzeldi Uğur.Sevgiler oğlumm.
YanıtlaSilBazı şeyleri hala göremiyoruz ablam! Yorumun için teşekkür ederim
SilAncak bu kadar güzel anlatılabilirdi insanın dünyaya yaptığı kötülük. Aslında insanoğlu kötülüğü dünyaya yapmıyor ki, kendine yapıyor. Çünkü insan bir gün tükenip bittiğin de dünya tıpkı senin hikayenin başında ki gibi yeniden yenileyecektir kendini.
YanıtlaSilEğer kıyamet kopmadan insan kendini bitirmezse kıyamete kadar hikayenin başına döner. :) Değerli yorumunuz için teşekkür ederim.
SilHarika bir yazı olmuş.Kalabalık dünyada yalnızız, çünkü görmüyoruz çevremizdekileri dediğin gibi. Dünyaya verdiğimiz zarar, gün gelecek bizi tüketecek.Saygılarımla.
YanıtlaSilDünya bir makinedir. Bize sıcağı, soğuğu; geceyi, gündüzü eşit aralıklarla yaşatır. Eğer makinenin ayarıyla oynarsak dengesi şaşar ve asenkronluğu sonunu getirir. İçindekiler ile birlikte. Yorumunuz için teşekkür ederim.
SilBlogunuzu tasarım ve içeriğini beğendiğim için takibe aldım ve yazınızı çok beğendim. Bloguma beklerim :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ediyorum yorumunuz ve davetiniz için. Geliyorum hemen. :)
Sil