18 Ağustos 2016 Perşembe

Boşluk, Sadece Boşluk

Yazar Tarih 18 Ağustos 2016 Perşembe


Kafam almıyor artık hiç bir şeyi. Ya ben çok aptalım ya da insanlar çok bencil. Ufak tefek şeylerden kavga gürültü eksik olmayan ülkemde yine ufak tefek şeylerden benle konuşmayan insanların sayısı kafamdaki saç teli sayısını geçmiş bulunmak ta. Umursamıyorum artık umursayamıyorum. Öyle durumlarla karşı karşıya kalıyorum ki. Arkamı dönüyorum yavaş adımlarla ilerlerken umurumda değil diyorum. Takmıyorum artık öyle insanları düşünmüyorum. Çünkü kafam almıyor...

Niye üzerler ki insanlar birbirlerini diye soruyorum kendime ama bir cevap bulamıyorum. Ya da sadece sormakla bırakıyorum öylesine. Dedim ya umursamıyorum hiç bir şeyi. Boşvermişlik mi? Bilmiyorum ama takmıyorum insanları.

Çünkü artık yaşamayı öğrendim etrafımda tek bir insan olmadan. Kimseyle de öyle konuşmak istemiyorum uzun uzun. Günümün çoğunu ise ya müzik dinleyerek ya da müzik yaparak geçiriyorum. Kafamda sözler yazıyorum bazen ve yine kafamda beste yapıp onları söylüyorum içimden. Sonra unutuyorum her şeyi ve başka bir şey yapıyorum. Alıyorum elime gitarı. Gitar çalmaya çalışıyorum. Saçma sapan anlamsız sesler çıkartıyorum. Kendimle çok güzel de geçiniyorum ve iletişim sorunu da çekmiyorum. Çünkü ben anlatıyor ben dinliyorum. "Siz güzel yazıyorsunuz.İletişimde de o kadar kötü olduğunuzu düşünmüyorum doğrusu :)"  diyen birisi ile karşılaştım bugün. Çünkü o yazdıklarımı hep kendime yazıyorum ve kendime anlatıyorum. Kendimle konuşurken hiç bir sorunum yok. Gel gelelim diğer insanlarla konuşurken çıldırma noktasına geliyorum bazen. Ama lütfen beni yanlış anlamayın. Bazı insanlar var ki etrafımda beni anlayabilen. Onlara hayranlıkla bakıyorum. Çünkü kimsenin yapamadığı bir şeyi yapıyorlar. Beni anlayabiliyorlar. Tek bir kelime etmeden gözlerimin içine bakarak ne istediğimi anlayacak insanlar var etrafımda elbette ama mesafeler uzak. O yüzden kendimi çok yalnız hissediyorum.

Yani anlayacağınız ben hayatımı bir akarsuya bıraktım. Su ne tarafa  giderse bende o tarafa gidiyorum. Hiçbir şey için ama hiç bir şey için çabalamıyorum. Ben çabaladıkça bazı insanlar bana farklı gözle bakıyorum. Bazen dışlandığımı hissediyorum. O zaman el ayak çekiyorum her şeyden. Bir yazı okumuştum ve çok beğenmiştim. Tam anlamıyla beni anlatan bir yazıydı. Onuda sizlerle paylaşarak yazımı sonlandırıyorum. İyi günlerde kalın saygılarla efendim. 




16 yorum:

  1. Herkes gibi değilsin.Farkındasın her şeyin.O zaman sık sık kabuğuna çekilmek en güzeli.Ben bu yaşıma geldim hala insanlık nereye gidiyor.Düzeltmek mümkün müdür diye düşünüyorum.Ama yok olmaz bence de.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Üzülüyorum abla bazen. Çıldırıyorum. Nasıl anlatıyım öyle şeyler görüyorum ya da yaşıyorum ki sinirden mi başka bir şeyden mi kalbim yerinden fırlayacakmış gibi oluyor. Ne yapacağımı şaşırmadan susmayı tercih ediyorum. Sadece kalp kırmamak için. Yine başkalarını düşünerek.

      Sil
    2. Farkındayım Uğur oğlum :(( Emre, Yağmur ben aynı duygular içindeyiz.Destekleşiriz oğlum.Allah yüreklerimize ferahlık verir dilerim.Emre'nin dediği gibi yaz oğlum.Yaz ve rahatlıyacağına inan.

      Sil
    3. Bu akşam rahat bir uyku çekeceğime inanıyorum artık. Teşekkür ederim her şey için.

      Sil
  2. Kendinizi bu denli bir köşeye çekmenize sebep olanlara belki de zaman zaman teşekkür ettiniz. Belki hala ediyorsunuz. Bana yabancı değil yazdıklarınız bu yüzden bu yorumu yaparken ne kadar içlendigimi tahmin edersiniz. Evet sanki benim bir günümü anlatmışsınız. Adeta sonsuz bir azap içinde gibi görünüyoruz ama aslında o kadar benliğimize döndük ki bu bizi çok rahatlatıyor. Bu satırlar yazılmak için kurgulanmayan satırlar. Bizim gibi insanlar yazmak için plan yapmaz. Yazması gerekir artık ve yazar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne kadar da benliğimize çekinsek hala devam ediyoruz bazı şeyleri yaşamaya. İlginç ilginç olaylar işte geliyorlar bizi buluyorlar. Öyle değil mi ama? Bir gün oluyor mutlusun. Hayata bir başka bakıyorsun sabah uyandığında. İnanıyorsun ki günü çok özel ve güzel geçecek. Bir bakmışsın biri geliyor bir şeyler oluyor tamamen psikoloji de bir çöküş ve hoppa. Gün boşa gitti geçmiş olsun efendim.

      Sil
    2. Kesinlikle zaten bu zamansız cöküşler öyle yoruyor ki bizi dermanimiz kalmıyor yeni bir gune umutlu uyanmaya.

      Sil
    3. Umutlarımız hiç tükenmesin o zaman.

      Sil
  3. Uğur ben kendimi bildim bileli anlamıyorum. Üstelik sen, ben, Ece abla biz yalnızca 3 kişi falan da değiliz, baya bi var bizim gibi. Varız yani.. ben bu tip durumlarda iç sesimin olmasına şükrederim. Düşünsene ya o da olmasaydı. Yalnızlık koca bir sessizlik olsaydı? Hem baksana biz neciyiz burda?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah o iç sesler. :) Kendimi deli ve şizofreni tanısı koyduğum dönemler. Oysaki anladığım yalnızlığın pençesinde sadece bir sese ihtiyaç duyduğumda kendi iç sesim. Şimdi diyorum ki; Blog fikri aklımdan geçmiş iyi ki. Yoksa sizleri tanıyamazdım. Benim gibi insanları (Kendimi dünya da tek görüyordum.)

      Sil
  4. Uğur merhaba;arkadaşım yazdıklarını okurken kendi hissettiklerimi ve yaşadıklarımı gördüm. Malesef; insanlar menfaati bitene kadar yanındalar... Bende, senin anlattığın gibi kendimi bu tarz insanlardan ve ortamlardan çekerek yoluma devam ediyorum.Sahte kalabalığın olacağına; gerçek yaLnızlığın olsun. İnsanları kırmamak adına her sustuğumuzda, onlar kendilerini haklı görüyor.Kendinden daha önemli hiç birşey yok bu dünyada.Sen sana lazımsın unutma arkadaşım.Yanzlız değiliz, blog sayesinde her zaman yanımızda olacak dostlara sahip olduk.Saygılarımla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba; aslına bakarsanız üzüleyim mi sevineyim mi bilemedim. :) Benim gibi aynı olayları yaşayan insan sayısı gördüğüm kadarı ile bayağı da bir fazla. Kuş bakısı bakıldığı zaman evet yalnız değiliz. Bu güzel ortamda dostluklar arkadaşlıklar kurduk. Abi abla ilişkileri kuruldu. Gerçekten çok önemli ve çok özel bir şey. Bir sorunun oluyor ve başkasıyla paylaşıyorsun. O sana teselli vermiyor, sana yanlış ya da doğru olduğunu söylemiyor ve en önemlisi sözünü yarıda kesip kendisi konuşmaya başlamıyor. Sadece dinliyor. Son noktayı koymanı bekliyor. Teşhis yok hiç bir şey yok. Yanındayım diyor sadece. Aynı düşünceler ile sadece yanındayım. O yüzden burada ki herkese ama herkese çok teşekkür ederim.

      Sil
  5. Bunlar hepimizin yaşadığı duygular. Yalnız değilsin yani. Iyi ki blog dunyasina adım atmışsın. Artık demirle burada. Çıkma bir daha sefere. Olabildigince yaz. Bizde yorumlarla yanında olalim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah çapanın zinciri sağlam çıkarda kopmaz. :) Olmadı tutarsınız kolumdan he?

      Sil
  6. Ahhh ben de anlamıyorum insanları artık , ama umursamıyorum bana uzak mısıra sultan olsunlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Demi ama hayat onlarsız daha güzel sanki :). Kendi kendimize geçinip gidiyoruz işte.

      Sil