Ölüm Görüşü

Bir resim tablosuna bakar gözlerim bugün.

Belki mutluyum ya da huzurlu, neye göre bilmiyorum.

Yıldızlar ise daha bir canlıydı dün akşam, ne fayda hiç bir fikrim yok.

Bir yalnızlık kuyusu, en kalabalık şehirlerin kalabalığı etkilemez burayı.

İnsanlar mı? Aynı.

Boş kafa bir şekilde yaşamaya devam.

Belki bende bir boş kafayım.

Bilemiyorum!

Sorun belki o bilmemek ve görmemek değil mi zaten?

Bir zamanlar hayal kurar peşine düşeceğimiz zamanı beklerdik.

Ya bekledik geldi yada buralardan hiç geçmedi.

Bilmiyorum işte!

Bilemiyorum ne yapacağımı ve nasıl yaşayacağımı.

Hayatı şarkılarla eşlik etmeyi öğrendik.

Şimdi elimizden başka bir şey gelmez oldu.

Hep böyle devam, ya devam ötesi.

Yada en gerçek olan ölüm görüşü.

Hepsi aynı şekilde bitmiyor mu zaten?

Hepsi bir son değil mi?

Not: Uzun bir süredir yayın yapamadım, okuyucularımdan çok özür dilerim. Tatile çıkmıştım ve ani gelişen olaylar oldu. Şimdi boş bir vakit buldum ve sıcağı sıcağına yazdığım yazıyı sizinle paylaşıyorum. Hepinize teşekkür ederim.